خم این ساقه سترون را
بر من بسته پا بهانه مگیر
انبوه لحظه های گرفتار روزگا ر
سد سکندریست ، بر تابش طلائی آفتاب عشق 
نصرت بده مرا
تا از میان سینه تنگم به آفتاب
سلامی ،
دوباره کنم
شعرها
درباره من
با خودم گفته بودم که اگر حالی باشد ، قلمی میزنم ، که حجت است برای بودن، باز شناسی تازه ایست از خود و محیط ، یعنی که خود را محک زدن در برابر محیط ، و نه چنان تازه بلکه از چشم دور افتاده که داشت فراموشت میشد ، محیطی تازه برای چشم و دل تازه ئ من وگر نه همان است که بود .
دسته‌ها
پیوندها
جدیدترین یادداشت‌ها
آمار
- بازدیدکنندگان: 33430